چرا جنگنده‌های روسیه ممکن است دوباره به نوژه بازگردند

شک و
گمان هایی درباره عواقب استفاده روسیه از یک پایگاه هوایی در شرق ایران بر روابط
تهران و مسکو وجود دارد، هنوز روشن نیست نخست چرا ایران به روسیه اجازه استفاده از
این پایگاه هوایی را داده است و دوم اینکه چرا روسیه به سرعت این پایگاه هوایی را
ترک کرد.

به گزارش عصر خبر به نقل از المانیتور، نیروی هوایی روسیه با استفاده از پایگاه هوایی
موزدوک در قزاقستان به مواضع خود در سوریه حمله می کرد. جنگنده های روسیه برای هدف
قرار دادن این مواضع از پایگاه موزدوک باید چیزی در حدود 2 هزار کلیومتر را طی می
کردند. استفاده از پایگاه همدان اما این فاصله را 900 کیلومتر کاهش می داد و منافع
اقتصادی و استراتژیکی برای روسیه به همراه داشت. روسیه همچنین از یک پایگاه هوایی
دیگر در لاذقیه سوریه برای حمله به مواضع تروریست ها استفاده می کرد. البته این
پایگاه هوایی برای استقرار بمب افکن های استراتژیک” TU-22M3” مناسب نبود. این بمب افکن ها یکی از بزرگترین
بمب افکن ها در جهان هستند.

ایران نیز از حکومت بشار اسد در سوریه حمایت می کند و این حمایت را
استراتژیک می داند. بنابراین، این فرضیه مطرح می شود که تهران بر این باور است که
همکاری این کشور با روسیه در سوریه در چارچوب اهداف و منافع این کشور گنجانده می
شود.

با توجه به این زمینه ها باید گفت که ادامه همکاری استراتژیک با دولت
هایی که منافع ایران در سوریه را تامین می کنند دشوار نیست. علاوه بر آن، تصمیم
گیری برای اجازه دادن به روسیه برای استفاده از خاک ایران برای حمله به سوریه از
سوی شورای عالی امنیت ملی این کشور ارائه شده است که شامل نمایندگانی از تمامی
نهادهای قدرت در این کشور است.

این نظریه وجود دارد که روسیه در واقع هیچ گاه جنگنده های خود را از
ایران خارج نکرده است و اعلامیه مبنی بر خروج از پایگاه هوایی همدان یک فریب
استراتژیک برای مقابله با واکنش ها بوده
است.

شرایطی که اکنون بر روابط دوجانبه روسیه و ایران برای نگه داشتن آن در
سطح تاکتیکی و نه استراتژیکی واقع است، نشان می دهد که نه تنها
ممکن است استفاده روسیه از پایگاه هوایی در ایران برای حمله به مواضع
شورشیان و تروریست ها در سوریه تکرار شد بلکه این امکان نیز وجود دارد که ایران
دیگر امکانات نظامی خود را نیز برای رسیدن به اهدافش در سوریه در اختیار مسکو قرار
دهد.