سرآغاز همکاری های مشترک پتروپارس با غول نفتی جهان

ایرنا- نخستین قرارداد بین المللی ایران در قالب مدل جدید قراردادهای نفتی ایران، پس از مذاکره های طولانی میان شرکت ملی نفت ایران و کنسرسیومی شامل توتال، سی.ان.پی.سی و پتروپارس به امضا رسید.

همزمان با توسعه نخستین فاز پارس جنوبی، شرکت پتروپارس در هفت بهمن 1376 با تلاش‌های بیژن زنگنه، وزیر نفت وقت، تاسیس شد.

شرکتی که 100 درصد سهام آن به شرکت نیکو (NICO) از شرکت‌های وابسته به شرکت ملی نفت ایران تعلق دارد، ماموریت یافت تا برای ارتقا و بهره‌گیری از توان و تجربه پیمانکاران داخلی و انتقال دانش مدیریت پروژه و فناوری روز دنیا به داخل ایران تلاش کند. 20 سال از آن زمان می‌گذرد و اکنون پتروپارس به واسطه عملکرد مطلوبش در پارس جنوبی برای شرکت های بین المللی نامی آشناست.

همچنین این شرکت از نخستین شرکت هایی است که صلاحیتش از سوی وزارت نفت ایران برای فعالیت در حوزه اکتشاف و تولید در قالب مدل جدید قراردادهای نفتی تایید شد. در سال 1395 نخستین موافقتنامه اصولی (HOA ) با حضور کنسرسیوم بین المللی توتال، سی.ان.پی.سی و پتروپارس برای توسعه فاز 11 بسته شد و پس از مذاکره های طولانی میان اعضای کنسرسیوم و شرکت ملی نفت ایران، نخستین قرارداد بین المللی ایران در قالب مدل جدید قراردادهای نفتی ایران به امضا رسید.

«عباس تقی پورنیا» مدیر توسعه کسب و کار شرکت پتروپارس، درگفت وگو با ایران پترولیوم درباره برنامه‌های گروه پتروپارس در حوزه فعالیت های اکتشاف و تولید توضیح داد.

وی گفت: عمده فعالیت های پتروپارس در بخش توسعه میدان های گازی پارس جنوبی بوده ؛ به نحوی که تا امروز 11 میلیارد فوت مکعب از گاز تولیدی پارس جنوبی از محل اجرای پروژه‌هایی است که پتروپارس در آن در کنار شرکت های داخلی و خارجی مشارکت داشته و یا این که خود پیمانکار اصلی توسعه آنها بوده است. ارزش پروژه هایی که در این مدت از سوی پتروپارس اجرا شده به 17 میلیارد دلار می رسد که عدد بزرگی است.

مدیر توسعه کسب و کار شرکت پتروپارس با بیان اینکه در ونزوئلا و آنگولا فعالیت های خوبی داشتیم، افزود: اما به دلیل برخی از مسائل مانند تحریم های بین المللی نتوانستیم همکاری های خود را ادامه دهیم.

وی اضافه کرد: به عنوان نمونه در آن ایام مذاکرات خوبی را با شرکت نفت ونزوئلا که شرکت دولتی نفت وگاز ونزوئلاست انجام دادیم. به نحوی که در مشارکت توسعه بلوک نفت سنگین دوبوکوبی ونزوئلا حضور یافتیم. سهم پتروپارس در این مشارکت 26 درصد از کل سرمایه گذاری در این بلوک بود.

پورنیا یادآور شد: همان زمان مطالعات اولیه شناسایی میزان نفت درجا را نیز انجام دادیم و حتی مجلس ونزوئلا هم واگذاری توسعه یکی از این میدانها را به واسطه مطالعات انجام شده از سوی پتروپارس را تایید کرد؛ اما به دلیل محدودیت منابع مالی ناشی از تحریم ها نتوانستیم منابع مالی اجرای این پروژه را تامین کنیم.

وی اضافه کرد: همچنین در سال 2009 ، 10 درصد از سهام مشارکت اکتشاف و توسعه میدان نفتی خشکی کابیندای شمالی را در آنگولا خریدیم. این پروژه نخستین مشارکت بین المللی پتروپارس به عنوان یک شریک غیر اپراتور در فعالیت‌های اکتشاف و تولید بود که در قالب یک قرارداد مشارکت در تولید انجام شد.

مدیر توسعه کسب و کار شرکت پتروپارس خاطر نشان کرد: البته کارفرمای پروژه هم شرکت نفت آنگولا (سونانگول) بود. در این پروژه به دلیل تشدید تحریم های بین المللی علیه ایران ناچار شدیم از ادامه همکاری سرباز بزنیم.

وی با بیان این که الگوی جدید قراردادهای نفتی الزام دارد تا شرکتهای ایرانی در قالب اکتشاف و تولید فعالیت کنند و به مرور تجربه خود را در این زمینه افزایش دهند، ادامه داد: ما نیز به عنوان گروه پتروپارس معتقدیم در سرمایه گذاری های جدید صنعت نفت؛ حضور شرکت های ایرانی در قالب اکتشاف و تولید برای کل کشور بهتر است.

پورنیا بیان داشت: ضمن این که مدل جدید قراردادهای نفتی نیز برای سرمایه گذاران از جذابیت بیشتری برخوردار است طبیعی است که ما نیز می خواهیم در این مسیر گام برداریم.

مدیر توسعه کسب و کار شرکت پتروپارس درباره امضای قرارداد توسعه فاز پارس جنوبی، گفت: در قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی شرکت توتال به عنوان «اپراتور» و شرکت های پتروپارس و سی ان پی سی به عنوان «نان اپراتور» حضور دارند.

وی افزود: برای ایران این مذاکرات اهمیت زیادی داشت زیرا به عنوان الگوی مذاکره های بعدی مدنظر قرار می گرفت؛ پیش بینی می کنم با امضای این قرارداد؛ مذاکره‌های بعدی برای انعقاد قراردادهای نفتی کوتاه‌تر باشد.
پورنیا با بیان این که از دلایل طولانی بودن مذاکرات فاز 11 دور بودن شرکت های بین المللی برای مدتی نزدیک به هشت سال از صنعت نفت ایران بود، اضافه کرد: مدل جدید قراردادهای نفتی نیز الگوی تازه‌ای بود که شرکتها آشنایی چندانی با آن نداشتند. ارزش این قرارداد نزدیک به پنج میلیارد دلار است و برای نخستین بار نیز می خواهیم از سکوهای فشارافزا در پارس جنوبی استفاده کنیم؛ نحوه انتقال تکنولوژی و فعالیت شرکت ها از جمله مسائلی بود که منجر به طولانی شدن مذاکرات طرفین شد.
وی یادآور شد: وظیفه اصلی ما تامین سرمایه و «ساپورت اپراتور» است. 20 درصد سرمایه این قرارداد را باید پتروپارس تامین کند؛ از سوی دیگر همه تلاش مان را می کنیم تا در کنار توتال در سازمان اجرای این کار از جمله بخش های مختلف مدیریتی به ویژه بخش هایی که به انتقال تکنولوژی نیاز دارد حضور داشته باشیم.
مدیر توسعه کسب و کار شرکت پتروپارس گفت: البته پتروپارس تکنولوژی بخشهایی مانند ساخت جکت و تاپ ساید را در اختیار دارد؛ اما تکنولوژی ساخت سکوهای تقویت فشار و فشارافزا را در اختیار نداریم و از شرکت توتال می خواهیم در انتقال دانش فنی این پروژه با ما همراهی کنند.
پورنیا اضافه کرد: پتروپارس در گذشته در کنار شرکت هایی مانند آجیپ، انی و استات اویل فعالیت کرده است و این بار نیز می خواهد مشارکت با توتال را نیز تجربه کند.
وی بیان داشت: پتروپارس فعلا علاقه ای ندارد در پروژه هایی که حجم سرمایه گذاری آنها بیش از 3 میلیارد دلار است به عنوان اپراتور اصلی حضور داشته باشد؛ زیرا در حال حاضر چنین توانی نداریم. البته اخیرا طی نامه ای که به شرکت ملی نفت ایران ارسال کرده ایم میدان هایی که نیاز به سرمایه گذاری کمتر از یک میلیارد دلار را دارند را هدف گذاری کرده و از آنها خواسته ایم تا تفاهمنامه های مطالعاتی این میدان ها را با پتروپارس منعقد کنند.

عضویت در تلگرام عصر خبر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
طراحی سایت و بهینه‌سازی: نیکان‌تک