نکاتی درباره مراقبت از افراد اسکیزوفرنی که باید بدانید!
حمایت از یک عضو خانواده یا یک دوست مبتلابه اسکیزوفرنی به این معنا است که به او کمک کنیم تا درمان‌های پزشکی و روان‌شناختی موردنیاز را دریافت کند. علاوه بر این، این حمایت به این معنا نیز هست که هم‌زمان مراقب خود باشید.
به‌طورکلی، با استفاده از توصیه‌های زیر می‌توانید یک برنامه عملی مناسب برای عزیز مبتلابه اسکیزوفرنی و خودتان خلق کنید.
1. خودتان را آموزش دهید.
اسکیزوفرنی یک بیماری روانی است که فهم آن سخت است. تا آنجا که می‌توانید در مورد این بیماری اطلاعات به دست آورید. هرچه اطلاعات بیشتری در مورد این بیماری داشته باشید، بهتر می‌توانید خود را برای پرداختن به این بیماری آماده‌سازید. علاوه بر این، دانش بیشتر به شما کمک می‌کند که بهتر از یک عزیز مبتلابه اسکیزوفرنی حمایت کنید. علاوه بر این، این دانش بیشتر شما احتمال پیروی او از درمانش را تقویت می‌سازد.
2. هدف محور باشید.
پزشک عزیز شما یک برنامه سلامتی برای او تنظیم می‌کند که دربرگیرنده اهداف مشخصی است. اگر مطمئن نیستید که فرایند درمانی را با چه کسی شروع کنید، می‌توانید در ابتدا به پزشک خانواده خود یا یک روان‌پزشک مراجعه کنید. وظیفه شما به‌عنوان یک مراقبت‌کننده این است که اهمیت پیروی از اهداف را به او یادآوری کنید و او را تشویق کنید که داروهای خود را مصرف کند. عزیز شما باید از برنامه درمانی خود پیروی کند تا مانع بازگشت بیماری و بدتر شدن علائم شود.
3. از جزئیات آگاهی یابید.
سعی کنید در ملاقات عزیز خود با پزشک همراه او باشید. چنین عملی پیروی او از برنامه درمانی‌اش را آسان‌تر می‌سازد. تا آنجایی که موردنیاز می‌دانید از پزشک او سوال‌هایی را بپرسید و جزئیات مربوط به برنامه درمانی او را در ذهن داشته باشید. به یاد داشته باشید که پزشک اینجا است که به هردوی شما کمک کند. علاوه بر این، در هر قرار ملاقات نکته‌های مهم را یادداشت کنید. برای مثال، می‌توان به نکته‌های زیر اشاره کرد:
علائم اخیر عزیز شما (این علائم چیست و از چه زمانی آغاز شدند)
هر مشکل پزشکی دیگری که ممکن است عزیز شما داشته باشد
منابع جدید استرس (این منابع استرس می‌توانند شامل تغییرات مهم زندگی نیز باشند)
داروها، ویتامین‌ها، گیاهان دارویی و هر مکمل دیگری که فرد می‌خورد و همچنین میزان مصرف این داروها
4. عضو گروه‌های حمایتی شوید.
عضو خانواده یا دوست مبتلابه اسکیزوفرنی را تشویق به عضویت در یک گروه کنید و مطمئن شوید که در جلسه‌های این گروه شرکت می‌کند. اتحادیه اسکیزوفرنی و اختلال‌های مربوطه آمریکا (Schizophernia and Related Disorders Alliance of America;SARDAA) و همچنین اتحادیه بیماری روانی (Nationa- Alliance o- Menta- Illness) عضویت در گروه‌های حمایتی را پیشنهاد می‌کنند.
5. از استرس خودداری کنید.
فعالیت‌هایی همچون یوگا، تائی چی و مدیتیشن می‌توانند باعث احساس آرامش بیشتر شما شوند. سعی کنید که این فعالیت‌ها را به‌طور منظم انجام دهید تا در شرایط بحرانی زندگی برایتان مفید باشند.
6. یاد بگیرید که چگونه واکنش نشان دهد.
وقتی‌که یک فرد مبتلابه اسکیزوفرنی وهم‌ها (چیزهایی را می‌شنود یا می‌بیند که واقعا وجود ندارند) یا خیال‌های باطلی (اعتقاد به چیزهایی که حقیقت ندارند) دارد، بر این اعتقاد است که این وهم‌ها و خیال‌های باطل او حقیقی هستند. اگر به این فرد بگویید که این چیزها واقعی نیستند هیچ کمکی به او نمی‌کنید. در عوض، به آن‌ها بگویید که هر یک از این چیزها را به شیوه خود درک می‌کنید. محترمانه و مهربان رفتار کنید و اگر نیاز است با پزشک او تماس برقرار کنید. اگر دیدید که در حال انجام وهم‌های خود است، آرامش خود را حفظ کنید و با اورژانس تماس بگیرید و به آن‌ها بگویید که این عزیز شما مبتلابه اسکیزوفرنی است. درحالی‌که منتظر پیراپزشک هستید، از بحث کردن با، از انتقاد کردن از، از تهدید، از لمس کردن و از مقاومت علیه عزیز خود پرهیز کنید. علاوه بر این، در چنین وضعیتی از برقراری تماس چشمی با عزیز خود خودداری کنید، چون چنین چیزی می‌تواند باعث بروز احساس تهدید در او شود.
7. آماده واکنش باشید.
اگر یک شخص مبتلابه اسکیزوفرنی یک اپیزود روان‌پریشی (Psychotic episode) دارد به این معنا است که وهم‌ها و تصورهای باطل او بسیار بدتر و شدیدتر می‌شوند و شما باید سریع به این وضعیت واکنش نشان دهید و باید تصمیم بگیرید که با چه کسی تماس بگیرید. اگر شخص دیگری در نزدیکی شما است از او بخواهید که در حین تماس گرفتن با اورژانس مراقب عزیز شما باشد. اگر عزیز شما تهدید به خودکشی می‌کند او را تنها نگذارید. اگر رفتار او خطرناک شد فورا با اورژانس تماس بگیرید و درخواست پلیس کنید. به پلیس و اورژانس بگویید که عزیز شما مبتلابه اسکیزوفرنی است و وضعیت او را برایشان توضیح دهید و اجازه دهید که آن‌ها از عهده این وضعیت برآیند. در بعضی از کشورها نیروهای پلیس آموزش‌دیده‌اند تا افراد مبتلابه اسکیزوفرنی و دیگر بیماری‌های روانی را تجزیه‌وتحلیل و مدیریت کنند. علاوه بر این، با پزشک او نیز تماس بگیرید و به او بگویید که چه چیزی در حال رخ دادن است.
8. نشانه‌های خودکشی را بدانید.
اکثر افراد مبتلابه اسکیزوفرنی هیچ آسیبی به دیگران نمی‌رسانند. آن‌ها بیشتر به خودشان آسیب می‌رسانند. گاهی از اوقات وضعیت آن‌ها به حدی بحرانی می‌شود که می‌خواهند جان خود را بگیرند. شما باید سخنان عزیز خود را که مربوط به خودکشی است جدی بگیرید و در نوشته‌ها و شعرها و دیگر چیزهایی که عزیز شما خلق می‌کند به دنبال سرنخی راجع به مرگ خودش باشید. علاوه بر این، اگر عزیز شما ناگهان از یک وضعیت ناامیدی به یک وضعیت خوشحالی تغیر کند باید به او مشکوک شوید. این تغیر می‌تواند به این معنا باشد که او در حال فکر کردن به خودکشی است. در صورت مشاهده چنین وضعیتی با پزشک او یا با اورژانس تماس بگیرید.
9. با او در ارتباط باشید.
وقتی‌که یک فرد مبتلابه اسکیزوفرنی احساس تنهایی می‌کند، تفکرات خودکشی او می‌توانند افزایش یابند. اگر در نزدیکی عزیز خود زندگی نمی‌کنید می‌توانید از طریق تلفن و ایمیل با او در ارتباط باشید. فرستادن کارت‌پستال‌ها و هدایای کوچک نیز می‌تواند به عزیز شما یادآوری کند که چقدر دوستش دارید.
10. مراقب خودتان باشید.
مراقبت از یک فرد مبتلابه اسکیزوفرنی باعث تحلیل انرژی شود، درنتیجه تقویت خود را نیز در اولویت قرار دهید. به‌طورکلی، شکل‌گیری احساس‌های غم، خشم، تنهایی و ترس از تفکر دیگران در افراد مراقبت‌کننده از یک بیمار یک‌چیز مرسوم است. به همین دلیل باید مراقب خود نیز باشد و با دوستان و اعضای خانواده خود تماس برقرار کنید و با آن‌ها در مورد نیازهای خود صحبت کنید. برای مثال، می‌توان به نیازهای زیر اشاره کرد:
گوش دادن به شما بدون قضاوت کردنتان
یافتن اطلاعت و پزشک‌ها
فراهم آوردن حمایت اخلاقی و راهنمایی معنوی و بیان داستان‌های امیدبخش
پیشنهاد کمک مالی
انجام کارهای خانه و مراقبت از کودکتان
به‌طورکلی، سعی کنید که تغذیه خوب، خواب کافی و تمرین بدنی مناسب داشته باشید و در فعالیت‌های سرگرم‌کننده شرکت کنید. شما نمی‌توانید 24 ساعته در دسترس عزیز خود باشید، بنابراین برای خودتان نیز وقت بگذارید و به خودتان وقت استراحت دهید.
