آنهایی که “پاسوز پایتخت” می شوند

رانندگانی که پیچ رادیوهایشان هم باز است و مصوبات مجلس و دولت و... را یکی پس از دیگری می شنوند، و صدالبته : شنیدن کی بود مانند دیدن؟!

عصر خبر- حمید هنرجو* : صبح های خیلی زود اسفندماه، وقتی شلوغی های شهر، آمد و رفت ها و هیجان گروه های سنی مختلف مردم در راه مدرسه و محل کار و … اوج می گیرد، پدیده ای اجتماعی در خیابانهای پایتخت، از رنجی بزرگ و ملال آور پرده بر می دارد.
نقاطی نظیر: میدان راه آهن، حدفاصل میدان ونک تا سر میرداماد و برخی دیگر از میدانهای شهر و کنار پارکها این روزها میزبانی اجباری ده ها خودروهای(پراید) با رانندگان خواب و بیدار غالبا جوان را پذیرفته اند.
رانندگان سن و سال گذشته ای هم هستند که ده ها بار میادین و خیابانها را به امید یافتن مسافر، جستجو می کنند، با خودروهایی پیرتر از خودشان!
قصه تلخ از این قرار است: ماه پایانی سال، پراید سواران هموطنِ پاسوزِ پایتخت، به ناچار، خانه و کاشانه و شهرستان را ترک و راهی تهران می شوند تا با مسافرکشی شبانه روزی و به جان خریدن انواع رنج ها، پولی به چنگ آورده و حداقل “شب عید” را شرمنده زن و بچه شان نباشند! 
یکی از آنها می گوید پنج – شش سالی می شود که این روزگار سخت را تجربه می کند، از بی خوابی در پراید گرفته تا دردسرهای مسافرکشی و گیرافتادن در ترافیک طاقت فرسای پایتخت و درگیری لفظی و بعضا فیزیکی با مسافرکش های حرفه ای تهران که گویا سند بعضی مناطق و میادین را به اسم خود زده اند!، انگ شهرستانی خوردن و…! که حقیقتا جای تاسف دارد.
جویندگان معاش، اسفندها از چندین استان، با امیدی به پایتخت می آیند و تا خود عید، کار می کنند، یکی از آن استانها همدان و مشخصا شهرستان ملایر است البته اینکه کدامشان از کجای ایران هستند، موضوعی را تغییر نمی دهد، بلکه مسئله اصلی رنجی است که بر هموطن ما تحمیل می شود و متاسفانه در شهر خودشان – به هر دلیل – همین کار را هم نمی تواند انجام بدهد! 
رانندگانی که پیچ رادیوهایشان هم باز است و مصوبات مجلس و دولت و… را یکی پس از دیگری می شنوند، و صدالبته : شنیدن کی بود مانند دیدن؟! تبعات اجتماعی این مهاجرت اجباری بر کسی پوشیده نیست، دوری از خانواده، انفجار خودروها در مرکز و ده ها موضوع مبتلابه دیگر که علی الظاهر دل کمتر مدیر، متصدی یا فرد صاحب مسئولیت اجتماعی را می لرزاند!
ماه آخر سال است و کاش روزی رنج محرومین، پایان بگیرد، اما زودتر از آن: دعواهای منفعت طلبانه و درون گروهی جناح ها و گروه های سیاسی، جای خود را به عزم و اراده ای واقعی و جدی برای حل مشکلات مردم بدهد، زیرا “کار در برابر غذا” حق این میهمانان ناخوانده شهرستانی نیست!
آنهایی که * پژوهشگر و فعال سیاسی – اجتماعی

عضویت در تلگرام عصر خبر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
طراحی سایت و بهینه‌سازی: نیکان‌تک