منصف باشیم!

منتقدان دهه های انقلاب و جنگ، چقدر به نخبگان این دهه ها اعتماد کرده و مصادر خدمت را به آنها سپرده اند! چرا از خودشان کمک نمی گیرید؟

عصر خبر- حمید هنرجو*: بچه های دهه شصت که چشم باز کردند وارد صحنه حوادث شدند: جنگ، با همه هول و هراسش، بحرانهای داخلی، خبرهای ناگوار که بر شانه روزنامه های سیاه و سفیدِ وقت، سنگینی می کرد و تلخ ترین آنها رحلت امام(ره) بود.
این مقطع برای دهه پنجاهی های دورقمی محسوس تر بود، آنها در شرایط اعزام پدرها به جبهه و حضور کمک رسان مادران در پایگاه های مقاومت شهری، مراقبت از برادر یاخواهر کوچکتر را هم برعهده داشتند! یک دستشان، کتاب آموزش دفاعی بود و دست دیگرشان، شیشه شیر! به علاوه خدمات و فعالیتهای اجتماعیِ دیگر که انشاء الله مجالی باشد و گفته شود.
متولدین دهه های پنجاه و شصت، دینِ خود را به انقلاب، دفاع مقدس و مردم ادا کردند، این جمله البته هیچگاه به مفهوم نادیده گرفتن فداکاریها یا زحمات متولدین قبل و بعد از این دودهه نیست، تاریخ هم از ثبت خاطرات، مخاطرات و خدمات هیچ نسلی مضایقه ندارد و به نفع جریان یا جناحی نمی نویسد،حقیقت را ثبت می کند.
فهرست پربار ایثارگران، متخصصان، دانش آموختگان، صنعتگران و کشاورزان موفق، هنرمندان و سرآمدان دهه های پنجاه و شصت در حوزه های گوناگون، بیانگر این واقعیت است.
آن سالهای تفتیده که مساجد، گاهی اذان ظهر با آژیر قرمز (اعلام وقوع حمله هوایی به شهرها توسط هواپیماهای دشمن) را به طور همزمان پخش می کردند! گاهی بیش از هزار شهید به شهرها می رسید و دهه شصتی ها در آغوش مادران اشکبار، شاهد تشییع این پیکرها بودنداز بین همین دهه شصتی ها کم شهید نداشته ایم، بمباران کودکستان لاله سرخ و بیمارستان فخریه ملایر، دبستان دخترانه میانه که به گواهی اسناد فاش شده، به دستور مستقیم رئیس جمهور بعث عراق انجام شد و…
آیا ایجاد زحمت اداری برای دستگاه اجرایی کشور ناشی از کثرت نسلی یک دهه به اندازه ای مشکل ساز بوده که به تیتر زرد دهه نود تبدیل شود؟!
اگر اینطور بوده، پس در قبال جوانان رزمنده ای که در همان دهه، درراهرو بیمارستانها و درمانگاه ها با سر و صورت خون آلود روی زمین، پانسمان می شدند و به خاطر خالی نبودن تخت، سَرِ هیچ پرستار و مسئولی داد نمی کشیدند چه باید کرد! قطعا توصیف و توجیه این روحیه والا برای نسل امروز دشوار است، یا دستکم از عهده کوچکی چون نگارنده بر نمی آید.
بیایید مقایسه کنیم! رنج بیشتر از آنِ چه کسانی بوده است دوستان؟ بیائید منصف باشیم، منتقدان دهه های انقلاب و جنگ، چقدر به نخبگان این دهه ها اعتماد کرده و مصادر خدمت را به آنها سپرده اند! چرا از خودشان کمک نمی گیرید؟
منصف باشیم!* پژوهشگر و فعال سیاسی – اجتماعی

عضویت در تلگرام عصر خبر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
طراحی سایت و بهینه‌سازی: نیکان‌تک