سیاستگذاران جهان بین چکش کرونا و سندان رکود اقتصادی / مقایسه نحوه برخورد کره جنوبی و آمریکا با کرونا

إبراهيم نوار در القدس العربی چاپ لندن نوشت: این روزها دغدغه سیاستگذاران در جهان، بین تمایل به جلوگیری از شیوع کرونا و نیاز به از سر گیری فعالیتهای اقتصادی، در نوسان است؛ این در حالی است که توقف گردش چرخ اقتصاد در جهان، تهدید بزرگی است که می تواند رکود طولانی و عمیقی را به دنبال داشته باشد، که طی آن، سرمایه ها هدر رفته و میانگین بیکاری به سرعت افزایش پیدا کند.

معضلی که سیاسیون بویژه در دولتهای صنعتی پیشرفته با ان مواجهند، نیافتن سیاست واحدی است که بتواند هر دو هدف آنها را به طور همزمان محقق کرده و ضمن جلوگیری از شیوع کرونا، اقتصاد را از خطر رکود کامل خارج کند.

به گزارش انتخاب ، در ادامه این مطلب آمده است: با اینکه برخی سران جهان، مانند ترامپ در ایالات متحده و بولسونارو، در برزیل، تلاش می کنند خطر ویروس کرونا را نادیده گرفته و اقتصاد را به راه اندازند، ایشان در عمل، به دلیل ترس از پیامدهای بهداشتی این فاجعه نمی توانند سیاستهای اقتصادی شان را اجرا کنند.

در واقع انچه در نیویورک در حال وقوع است، درس عبرتی برای ترامپ محسوب می شود و مادامی که دانشمندان به راه درمان و واکسنی برای این ویروس دست نیابند، خطر شیوع و مرگ و میرها، ادامه خواهد داشت.

چالش هایی که از آغاز سال جاری بوجود آمد، پرده از این واقعیت برداشت که تقسیم کار بین المللی و زنجیره تولیدات و ذخایر جهانی، مستلزم یک بازنگری در فلسفه روابط میان دولتهاست؛ بنابراین، توقف تولید در هر دولت، به زنجیره ذخایر تولیدی آسیب رسانده و چرخ تولید را دچار مشکل می کند.

ویروس کرونا بین چین کمونیست و ایالات متحده با نظام سرمایه داری، تفاوتی قائل نشد؛ بلکه موفقیت یا شکست در مبارزه با ویروس کرونا، به نظام سیاسی یا اقتصادی ارتباطی ندارد؛ برای مثال، کره جنوبی در مصاف با کرونا پیروز شد و ایتالیا شکست خورد.

صرفنظر از طبیعت نظام سیاسی و اقتصادی و منظومه ارزشهای رایج در جوامع مختلف، می توانیم از تجربه دولتهایی که موفق به مهار ویروس شده اند بهره برده و از ورود به پیچیدگی های اختلاف تاثیر نظام ها بر سیاستها، چشم پوشی کنیم، تا در ادامه به طور کلی بین ایالات متحده که بهترین الگوی شکست در مقابله با کروناست، با کره جنوبی، بعنوان بهترین الگوی موفقیت در برابر این ویروس، مقایسه کنیم.

– در سرعت مقابله با ویروس، بین استراتژی واکنش سریع به آن و گرایش به کوچک دانستن خطر: ملاحظه می کنیم در حالی که تقریبا هر دو کشور ایالات متحده و کره جنوبی در یک زمان اولین حالتهای ابتلا به کرونا را به ثبت رساندند، واشنگتن حدود شش هفته در اعلام اقداماتی برای مقابله با ویروس، تعلل کرد، در حالی که سئول فورا در چند جهت فعالیت پیشگیرانه خود را آغاز کرد و توانست طی یک هفته استراتژی فراگیری و کارآمدی را به مرحله اجرا درآورد.

– اقدام به قرنطینه کانون شیوع ویروس از طریق اقدامات قاطعانه، از این جهت است که ویروس کرونا، تهدید بزرگی برای حیات بشریت است که باید منزوی شده و خطرش از اماکن استراتژیک دور شود، اماکنی مانند مراکز سیاسی و اقتصادی، که بخوبی در چین و کره جنوبی اعمال شد. در مقابل، شاهد سستی دولت آمریکا در این باره بوده و مشاهد کردیم که چگونه پایتخت اقتصادی ایالات متحده، به بزرگترین قربانی ویروس کرونا در تمام آمریکا تبدیل شد.

– شکست در درک جهانی بودن ویروس، که باعث شد ایالات متحده در ابتدا سعی بر سیاسی سازی ویروس کرده و تلاش نمود از آن بعنوان سلاحی برای جنگ سرد با چین استفاده کند؛ به این شکل که کرونا را یک ویروس چینی خواند. برخلاف آمریکا، کره جنوبی از تجربه چین درس گرفت و دائما با سازمان بهداشت جهان در تماس بود و خود را برای مقابله با ویروس، آماده کرد.

– شکست در درک این مساله که راه نجات از خطر کرونا، همکاری جهانی در مقابله با آن، جلوگیری از شیوع بیشتر و تهیه دارویی برای درمان آن است. این شکست، در استفاده از راه حل ها تنها در چارچوب دولتها نمود یافت. در این میان، سازمان جهانی بهداشت احتمال می دهد که این ویروس می تواند افرادی که از آن بهبود یافته اند را نیز دوباره درگیر کند؛ همین مساله، باعث شد خطر موج دوم کرونا، مطرح شود. کره جنوبی و تعدادی از کشورهای جهان، این موضوع را در نظر گرفته و گزارشهایی در این باره را به سازمان بهداشت جهانی ارسال داشتند؛ درست برخلاف ایالات متحده.

– از خطرناکترین نتایج ملی دانستن این مشکل، ظهور نشانه های جنگ تجاری است، که از امکانات همکاری بین المللی برای به دست اوردن دارویی برای درمان بیماری، می کاهد. در این میان، ایالات متحده استراتژی خاص خود را برای مقابله با کرونا در پیش گرفته و اساس آن، بهره برداری از این بحران و احتکار مواد موثر در مقابله با ویروس است. در واقع، بازار داروها در زمان حاضر به سمت احتکار و کسب سود بیشتر، حرکت می کند. همچنانکه در مورد بازار تجهیزات پزشکی نیز شرایط به همین منوال است.

– با توجه به نتایج بررسی های علمی اخیر در مورد تولید بیولوژیک کووید 19 و احتمال متنوع بودن انواع این ویروس در نقاط مختلف جهان و با مقایسه ای که بین تعداد مبتلایان به کرونا در قاره آفریقا و دیگر قاره های جهان صورت گرفته، لازم است در مورد خطر جهش این ویروس درآفریقا به سمت قدرت کشندگی بیشتر، هشدار داده شود. شاخص های شیوع ویروس در الجزایر و افزایش تعداد فوتی ها بر اثر کرونا، که بالاترین میانگین در تمام جهان است، حکایت از آن دارد که این ویروس در افریقا می تواند در یکی از مراحل جهش و تبدیل شدن به یک ویروس خطرناکتر باشد، که این موضوع، تهدید بزرگی برای دنیا بوده و مستلزم هماهنگی های بین المللی برای دور کردن خطر جهش ویروس در افریقا و ظهور موج دوم و خطرناکتر آن است.

در سطح اقتصادی، با اینکه ویروس کرونا از چین شروع به انتشار کرد، اما خسارتهای اقتصادی آن در کشورهای جنوب شرق اسیا، نظیر چین، کره، تایلند و وییتنام، ده ها برابر کمتر از زیانهای اقتصادی این ویروس برای ایالات متحده، اتحادیه اروپا و انگلیس است.

به طور کلی، برنامه های ملی مقابله با کرونا، به تنهایی نمی تواند اقتصاد جهان را نجات دهد و لازم است این برنامه ها در چارچوب گسترده تر جهانی، در قالب هماهنگی بین دولتها و موسسات بین المللی و شرکتها، اجرایی شود، تا اقتصاد جهان از لبه پرتگاه نجات پیدا کند.

بخش گسترده ای از خسارتهای اقتصادی که به دنبال کرونا دولتهای اروپایی را درگیر خود کرده است، به ملی بودن سیاستهای آنها برای مبارزه با این ویروس باز می گردد. همانطور که اقدامات سختگیرانه ایتالیا، موجب کنترل بیماری نشد. در حالی که فرودگاههای چین و کره جنوبی، به روی مسافران از سراسر جهان باز هستند.