رفع توقیف یک فیلم پس از۱۲سال

عصرخبر: این کارگردان سینما در گفت‌وگو با ایسنا در این‌باره بیان کرد: از طرف وزارت ارشاد با من تماس گرفته شد و خبر دادند که مجوزنمایش فیلم «کویر مرگ» صادر شده است و اگر پخش کننده‌ای برای آن در نظر دارم، اعلام کنم تا پروانه به صورت رسمی صادر شود.
براری که در حال حاضر منتظر مشخص شدن زمانی برای نمایش فیلم «۱۲ صندلی» است گفت: ۱۲ سال انتظار کشیدم تا «کویر مرگ» رفع توقیف شود و اکنون بیشتر از آنکه خوشحال باشم، شگفت‌زده هستم و نمی‌دانم برای این زمان طولانی از دست رفته باید متاسف باشم یا خیر.
براری درباره اینکه پس از ۱۳ سال آیا همچنان زمان نمایش این فیلم وجود دارد یا خیر؟ اظهار کرد: در این مدت به بهانه‌های مختلف فیلم را به صورت خصوصی یا در جشنواره‌های خارجی نمایش دادم و با توجه به واکنش‌هایی که در داخل مشاهده کرده‌ام، ارزیابی‌ام این است که این فیلم تاریخ مصرف ندارد، آن هم به این دلیل که یک تم انسانی را برگرفته از یک شعر ناصر خسرو با یک ساختار ویژه مطرح می‌کند.
او هم‌چنین یادآوری کرد که در دولت نهم، صفارهرندی-وزیر فرهنگ و ارشاد وقت- با رفع توقیف این فیلم موافقت کرده بود و قرار بود که مجوز اکران عمومی آن صادر شود اما معاونت سینمایی اقدامی دراین باره انجام نداد.
به گفته‌ی براری؛ فیلمبرداری این فیلم از اول مرداد ۱۳۷۹ در مناطق کویری شهر اصفهان حوالی گز، سین و برخوار انجام شد.
او به ۱۲ سال توقف نمایش این فیلم و ماجراهایی که بر آن گذشته اشاره کرد و افزود: با توقیف ۱۳ ساله فیلم از یکسو و متقابلا حضور بین‌المللی پرتعداد فیلم و کسب جوایز و نقدهای سینمایی متعدد در سایت‌ها و نشریات بین المللی و ماجرای عجیب تصویب فیلمنامه این فیلم توسط شهید آوینی و خود داری مدیریت سینمایی وقت حوزه هنری از ساخت اثر و تصمیم آن شهید به ترک حوزه در واپسین روزهای قبل از شهادت… تا ماجرای نمایش در فستیوال بروکلین نیویورک بعنوان نخستین حضور سینمای ایران پس از انقلاب در آن رویداد هنری و درخواست اعطای مجوز اقتباس این فیلم توسط دنیس راباگلیا، فیلمساز کشور سوئیس در حاشیه جشنواره وایادولید اسپانیا، … و اقدامات پیشگیرانه امور بین الملل بنیاد سینمایی فارابی برای بایکوت فیلم و عدم پذیرش در جشنواره فجر…همه و همه ماجرای جنجالی و صبورانه این فیلم در گذر این سالهاست.
این فیلم که در سال ۱۳۸۰ ساخته شده و درباره‌ی تقدیر است، این بیت از شعر ناصرخسرو را روایت می‌کند: «ای کشته که را کشتی تا کشته شدی زار؟ / تا باز که او را بکشد آنکه تو را کشت؟»