کری: تعلیق غنی‌سازی ایران مسخره است
عصرخبر روزنامه کیهان در ستون ویژه های خود نوشت:
نگرانی اقتصاددان اصلاح‌طلب از بازتولید سیاست‌های ناکام دولت سازندگی
یک اقتصاددان اصلاح‌طلب نسبت به تکرار سیاست بحران‌زای دولت سازندگی در زمینه اقتصادی هشدار داد.
دکتر حسین راغفر در مصاحبه با سایت اصلاح‌طلب فرارو ضمن بیان این مطلب که «نابسامانی‌های امروز محصول سیاست‌های اقتصادی دهه 70 است»، اظهار داشت: این سیاست‌ها کاملاً ناموفق بود و بسیاری از نابسامانی‌های اجتماعی و اقتصادی امروز، محصول آن دوره است. از اقدامات و سیاست‌های دولت علائمی دیده می‌شود که موجب تشدید نگرانی‌ها درباره اجرای دوباره سیاست‌های تعدیل اقتصادی در دهه 70 می‌شود.»
وی با بیان اینکه یکی از این اقدامات مخالفت رئیس کل بانک مرکزی با کاهش قیمت ارز است گفت: «یکی از اصلی‌ترین سیاست‌های تعدیل ساختاری کاهش ارزش پول ملی به بهانه رونق صادرات است.»
این استاد دانشگاه اظهار کرد: شواهد نشان می‌دهد که دولت به دنبال اجرای دوباره سیاست‌های تعدیل اقتصادی است. البته به نظر من هنوز زود است و باید دید آیا اصلاً دولت می‌تواند این کار را انجام دهد یا خیر.»
وی ادامه داد: «تیم اقتصادی دولت فعلی تقریباً همان تیم اقتصادی دوره آقای هاشمی است که به اقتصاد بازار گرایش دارند. اینها برای حل مسائل اقتصاد کشور طرحی ندارند. طرح آنها همین واگذاری همه چیز به انگیزه‌های شخصی و مکانیسم عرضه و تقاضا است، در حالی که این دست نامرئی از روز اول آرتروز داشته است.»
راغفر خاطرنشان کرد: «این انگیزه‌های شخصی در برخی جاها کار نمی‌کند. از جمله اینکه بخش خصوصی همواره انگیزه برای ایجاد فساد دارد. یعنی براساس این منطق افراد حاضرند برای آنکه سود بیشتری ببرند رشوه دهند و قراردادی را بدست آورند.»
راغفر درباره سیاست‌های اقتصادی دهه 70 گفت: ایران برای اولین بار در این دوره از بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، استقراض قابل توجهی کرد؛ به طوری که تا دوره آقای خاتمی هزینه‌های آن استقراض را پرداخت می‌کرد. یعنی بازپرداخت آن استقراض به دولت بعدی موکول شد و سالیانه حدود 4 میلیارد دلار اصل و فرع بدهی دولت قبلی پرداخت می‌شد.»
این استاد دانشگاه اظهار کرد: «موضوع دیگری که باید به آن اشاره کرد هزینه‌های اجتماعی حاصل از اجرای سیاست‌های تعدیل ساختاری است. یعنی آنچه در این دوره تخریب شد اخلاق اجتماعی و عمومی و سرمایه‌های فرهنگی جامعه بود. به عبارت دیگر در فرایندی به اسم خصوصی‌سازی، نابرابری‌های عظیمی ایجاد شد که اصلی‌ترین دلیل فرسوده شدن اخلاق عمومی بود.»
اکونومیست: یک امتیاز و دو امتیاز آمریکا را از ایران راضی نمی‌کند!
گزارش نشریه اکونومیست از اشتهای سیری‌ناپذیر آمریکا و اسرائیل در زمینه توقف تمام برنامه هسته‌ای ایران حکایت می‌کند.
اکونومیست با بیان اینکه وزیر خارجه ایران در نشست نمایندگان 1+5 در ژنو خواستار به رسمیت شناخته شدن حق غنی‌سازی ایران و کاهش تحریم‌ها در ازای پذیرش محدودیت در برنامه هسته‌ای ایران بود، نوشت: دشواری‌های زیادی بر سر راه توافق وجود دارد. ظریف امیدوار است اولین مرحله طرح وی 6 ماه تا یک سال طول بکشد. بعد از آن مرحله دوم است که ایران در مورد بعضی از فعالیت‌های هسته‌ای‌اش توقف یا کاهش فعالیت را می‌پذیرد که با کاهش گام‌به‌گام تحریم‌های غربی‌ها همراه است؛ به ویژه تحریم نفت و گاز ایران و تدابیر مالی که دادوستدش با جهان را به کلی کاهش داده است.
این نشریه ادامه می‌دهد: اوباما باید کنگره مردد را راضی کند. کلید دست یافتن به هر تعاملی پذیرش پروتکل الحاقی توسط ایران است که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر مبنای آن می‌تواند با نظارت‌های بیشتر و نوبه‌ای تاسیسات هسته‌ای ایران را زیر نظر بگیرد. این امر شامل حق دسترسی به سایت‌های هسته‌ای اعلام نشده‌ای است که برای اهداف مخفی از آنها استفاده می‌شود. بعضی از منتقدان مانند «دیوید آلبرایت» ناظر پیشین تسلیحاتی و رئیس موسسه علم و امنیت بین‌الملل در واشنگتن معتقد است ایران همچنین باید در مورد فعالیت‌های گذشته‌اش برای ساخت سلاح هسته‌ای نیز توضیح بدهد و تا زمانی که این کار را نکند اعتبار نیات فعلی‌اش زیر سوال خواهد رفت.(!)
اکونومیست نوشت: از این گذشته معلوم نیست ایران تا چه اندازه آماده است نگرانی‌ها در مورد برنامه هسته‌ای فعلی‌اش را رفع کند. برای نمونه تنها از کار انداختن تعدادی سانتریفیوژ کافی نیست. ایران در کمتر از دو سال توانایی غنی‌سازی اورانیوم خود را دو برابر کرده است.
اکونومیست آنگاه به مطالبات و توقعات بعدی آمریکا و صهیونیست‌ها می‌پردازد و می‌نویسد: «دو سایت غنی‌سازی ایران نیز دردسرساز هستند. تاسیسات غنی‌سازی فردو که در نزدیکی قم و در زیر زمین حفر شده است، تقریبا دو هزار و 700 سانتریفیوژ دارد و تنها در هر ماه می‌تواند 40 کیلوگرم اورانیوم با غنای 20 درصدی تولید کند.
با در نظر گرفتن اینکه فردو قابل تخریب نیست و تنها سنگرشکن‌های زرادخانه‌های آمریکا می‌تواند آن را بمباران کند، تعطیلی همیشگی آن اولویت مهمی است به ویژه برای اسرائیل. پیشنهاد تعلیق تولید در تاسیسات فردو قطعا رد خواهد شد. آینده رآکتور آب سنگین اراک نیز مسئله‌ای حساس است. تاسیسات اراک تا اواخر سال 2014 میلادی مسیر جایگزینی با تولید پلوتونیوم در اختیار ایران قرار می‌دهد.»
این نشریه خاطرنشان کرد: «تعلیق تولید و سوخت‌رسانی به تاسیسات اراک به تنهایی مذاکره‌کنندگان آمریکایی و غربی را راضی نمی‌کند. انتظار می‌رود آنها یا در مورد تعلیق همیشگی یا تبدیل این رآکتور به نوع دیگری از رآکتور تحقیقاتی[!!] اصرار کنند که بتواند از ذخایر اورانیوم غنی شده 5/3 درصدی ایران استفاده کند.»
سی‌ان‌ان: تندروهای آمریکا مانع اصلی توافق با ایران هستند
یک مجله آلمانی معتقد است تحریم‌های غرب علیه ایران به این زودی‌ها لغو نخواهد شد و خوش‌باوری ممکن است به زودی از میان ایرانیان رخت برببندد.
هفته‌نامه اشپیگل درباره مذاکرات ژنو نوشت: مذاکرات مربوط به برنامه هسته‌ای ایران که هفته گذشته در ژنو برگزار شد، برای رئیس‌جمهور ایران با لبخند ملایمی که بر لب دارد، یک چالش بزرگ محسوب می‌شود با وجود فضای دوستانه مذاکرات ممکن است بزودی خنده از لب‌ها برود زیرا غرب به آن سرعتی که اغلب ایرانی‌ها انتظار دارند، تحریم‌ها را لغو نخواهد کرد.
این مطلب می‌افزاید: ایران در صورتی حاضر است کاری انجام دهد که ابتدا طرف مقابل قدمی به جلو برداشته باشد و از این بابت تغییری مشاهده نمی‌شود.
اشپیگل نوشت: مذاکره‌کنندگان ایران پس از گفت‌وگوهای ژنو اعلام کردند که می‌توانند متصور شوند «در مرحله آخر» مذاکرات، بازرسی‌های اعلام نشده توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مجاز گردند، چه دست و دلبازی فراوانی!
اشپیگل با بیان اینکه شفافیت کامل برنامه هسته‌ای پیش‌شرط لغو تحریم‌هاست، نوشت: این حرفی نیست که فقط بنیامین نتانیاهو بگوید، گرچه او تنها کسی است که آن را به صراحت بیان می‌کند.
سیاستمداران غربی دهه گذشته مراد خویش از شفافیت کامل را معلوم کرده‌اند، آنجا که پس از تعلیق 5/2 ساله فعالیت‌های هسته‌ای ایران که قرار بود موقت و در جهت رفع ابهامات باشد، اعلام کردند بهترین تضمین، همین تعطیلی فعالیت‌های هسته‌ای ایران است!
درباره کوچک شمردن بازرسی‌های سرزده (براساس پروتکل الحاقی) نیز باید خاطرنشان کرد که بسیاری از کشورها حاضر نیستند این پروتکل را تصویب و به اجرا بگذارند اما با این وجود ایران 10 سال پیش برای اعتمادسازی به طور اختیاری اجازه برخی بازرسی‌های سرزده را داد که با قدرنشناسی و گستاخی مضاعف طرف آمریکایی و اروپایی مواجه شد.
در همین حال وبسایت سی‌ان‌ان در تحلیلی خاطرنشان کرد: درباره مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5 باید واقع‌بین بود، در حقیقت، مانع اصلی پیش روی توافق هسته‌ای احتمالاً ایران نیست، بلکه تندروها در کنگره آمریکا هستند، اکنون زمان آن است که آمریکا به ایران نشان دهد که مایل است و می‌تواند به یک توافق «برد-برد» دست یابد.
سی‌ان‌ان افزود: لازم است واشنگتن در مورد هدف توافق، واقع‌بین باشد. آنها که از ایران می‌خواهند برنامه هسته‌ای‌اش را برچیند و تمامی فعالیت‌ها در زمینه غنی‌سازی اورانیوم را کنار گذارد، یا ساده‌لوح یا ریاکار هستند. اگرچه ممکن است این مسئله، راهکار کاملی برای دیدگاه جلوگیری از گسترش سلاح‌های اتمی باشد، بندرت مصالحه‌ای است که مذاکره‌کنندگان بتوانند آن را به خورد ایران دهند.
سی‌ان‌ان خاطرنشان کرد: کوتاهی در لغو تحریم‌ها، ممکن است پیام نادرست به ایرانی‌ها درباره جدیت آمریکا برای توافق ندهد. مذاکرات قرار است 2 هفته دیگر از سر گرفته شود و نباید با خواست‌های غیر واقع‌بینانه این فرصت را از دست بدهیم.
فایننشال‌تایمز: جان کری می‌گفت تعلیق غنی‌سازی ایران مسخره است
لحن مقامات و رسانه‌های غربی حاکی از این است که با وجود تلاش هیئت مذاکره‌کننده ایرانی برای شکستن بن‌بست مذاکرات هسته‌ای، طرف غربی مایل به اتخاذ سیاست انعطاف متقابل نیست و به تشدید فشارها تمایل دارد.
لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه با بیان اینکه هنوز برای نتیجه‌گیری از مذاکرات ژنو بسیار زود است، گفت: هرگونه اقدامی در قبال ایران باید محتاطانه باشد.
«جک لو»، وزیر خزانه‌داری آمریکا نیز گفت: هنوز برای صحبت در مورد کاستن از فشارها و تحریم‌ها علیه ایران زود است.
«جک لو» این مطلب را در مصاحبه با برنامه «دیدار با مطبوعات» شبکه تلویزیونی آمریکایی ان‌بی‌سی که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل نیز شرکت داشت، عنوان کرد و افزود: «تحریم‌ها وضع شدند تا دیدگاه حکومت ایران نسبت به گزینه‌هایی که دارد را تغییر دهند و از طریق فشار اقتصادی باعث شوند تا آنها بر سر میز بیایند و برنامه هسته‌ای‌شان را تغییر دهند.»
وی در ادامه گفت: «به نظر من تحریم‌ها موثر واقع شده و برای همین هم هست که گفت‌وگوها از سر گرفته شده است.»
همزمان موسسه بروکینگز در تحلیلی به قلم سوزان مالونی تأکید کرد: «مذاکرات ژنو آغاز راه بود و نه یک مصالحه. اخبار محدودی که از مذاکرات ژنو به بیرون درز کرده، حاکی از آن است که احتمال پذیرش پروتکل الحاقی بخشی از بسته پیشنهادی ایران در این مذاکرات است. برخی رسانه‌ها نیز از کاهش کمیت و کیفیت غنی‌سازی سخن می‌گویند. اما در نهایت مذاکره‌کنندگان ایران و غرب توافق کرده‌اند که محتوای مذاکرات را محرمانه نگاه دارند. برخی کارشناسان می‌گویند».
این تحلیل خاطر نشان می‌کند: تمامی تلاش‌ها برای آن است که ایران به باشگاه هسته‌ای ملحق نشود.
شایان ذکر است برخلاف توقع هیئت ایرانی برای محرمانه ماندن مذاکرات، وندی شرمن (معاون وزیر خارجه و رئیس هیئت مذاکره کننده آمریکایی) در گفت‌وگوی تلفنی با یعقوب عمیدور رئیس شورای امنیت رژیم صهیونیستی وی را در جریان جزئیات مذاکرات ژنو و پیشنهادهای هیئت ایرانی گذاشت.
براساس گزارش هاآرتص که گزارش شرمن به عمیدور را منتشر کرده، هیئت انگلیسی شرکت کننده در مذاکرات ژنو نیز پنج‌شنبه گذشته مستقیماً از ژنو به تل‌آویو رفته و گزارش مذاکرات را ارائه کرده است. هیئت‌های آمریکایی، انگلیسی و فرانسوی معمولاً در مذاکرات ادوار گذشته نیز به صهیونیست‌ها گزارش کامل داده‌اند.
روزنامه هاآرتص پس از انتشار مذاکره شرمن و عمیدور می‌نویسد: « ایرانی‌ها گفتند که آمادگی توقف غنی‌سازی به میزان 20 درصد و تبدیل ذخیره اورانیوم غنی‌سازی شده به میزان 20 درصد به سوخت هسته‌ای نیروگاه‌های تحقیقاتی در تهران را خواهند داشت. سومین کاری که ایرانی‌ها پیشنهاد دادند، اعلام آمادگی آنها برای انجام مذاکرات درباره مقدار و حجم غنی‌سازی اورانیوم به میزان 5 درصد است و تعداد سانتریفیوژهایی که از آنها در تأسیسات غنی‌سازی استفاده می‌شود»
هاآرتص همچنین نوشت: طرح پیشنهادی ایران با وجود اینکه کلی است و ابهامات زیادی دارد، نشان دهند. خواست تهران برای محدود کردن میزان غنی‌سازی اورانیوم و مذاکره بر سر مواردی است که پیش‌تر از این غیرقابل مذاکره می‌دانست.
اما در این میان گزارش روزنامه فایننشال تایمز جالب توجه است. این روزنامه با اذعان به اینکه نمی‌توان حق غنی‌سازی را از ایران سلب کرد، نوشت: البته هر گونه توافقی با ایران در زمینه به رسمیت شناختن حق غنی‌سازی با مخالفت جمهوری‌خواهان و اسرائيل مواجه می‌شود اما باید توجه داشت که ایران بدون به رسمیت شناخته شدن حق غنی‌سازی هیچ توافقنامه‌ای را امضا نمی‌کند.
جان کری، وزیر خارجه آمریکا در سال 2009، زمانی که یک سناتور بود، در گفت‌وگو با فایننشال تایمز به این نکته اشاره کرد. او تأکید کرد اینکه از ایران بخواهیم به طور کامل از برنامه‌های غنی‌سازی‌اش صرفنظر کند، مسخره است.
