نهم ربیع‌الاول، آغاز امامت امید مستضعفان جهان
موسی(ع) نیز مدتی غایب بود و در طی این مدت بنی اسراییل در حیرت و سرگردانی و رنج بسیار به سر می‌بردند تا بار دیگر موسی(ع) به نزد آنها بازگشت. چنین غیبت‌هایی درباره حضرت یونس، یوسف و برخی دیگر از پیامبران نیز ذکر شده است. بنابراین مساله به مانند سنت جاریه‌ای تلقی شده است که در باره امام زمان(عج) در امت خاتم الانبیا نیز مصداق پیدا می‌کند.
نهم ربیع‌الاول سال 260 ه.ق، برابر با آغاز امامت حضرت مهدی(عج) امام بزرگ و امید مستضعفان جهان است. او خواهد آمد و جهان را از عدل و داد پر خواهد کرد، همانگونه که از ظلم و جور، پر شده است. شیعیان، این روز را به عنوان عید، جشن میگیرند و در آن به شادمانی و عبادت میپردازند.
به گزارش ایسنا، نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر(ع) است، بلکه آغاز دوره‌ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می‌آید، از آنچه که در هیچ دوره‌ای زمین از حجت خدا خالی نیست پس از شهادت امام حسن عسکری (ع) بر اساس اسناد موجود در منابع فقهی و روایی فرزند خردسال آن امام همام در حالی که مردم نگران امامت آخرین خلیفه رسول خدا پس از امام عسکری(ع) بودند با کنار زدن عموی خود بر جنازه و پیکر پاک پدر گرامی خویش نماز میت خواند و با آشکار شدن در مقابل دیدگان و انظار عمومی توجه بشریت را به باقیمانده حسین بن علی (ع) از سلسله ائمه معصومین جلب نمود و تمام انتظارات را برطرف نموده، بارقه امید را به قلوب و چشمان رمق گرفته جهانیان دمید که زمین پر از عدل و قسط خواهد شد گرچه تحقق آن نیازمند به طول دوران غیبت صغری و کبری باشد. به همین مناسبت به مختصری از مسائل پیرامون مسئله امامت می‌پردازیم:
آغاز امامت امام زمان(عج)، زمانی برای شادی منتظران
بر اساس تعالیم اسلامی یکی از وظایف مهم هر مسلمان، انتظار ظهور حضرت قائم(عج) است؛ انتظار تحقق وعده الهی بر حاکمیت صالحان و تشکیل دولت اهل بیت رسول خدا(ص) است. اما آیا هیچ میدانید که پاداش این انتظار چیست و چه ثمری برای منتظران دارد؟ برای منتظران زمان غیبت همین پاداش بس که نام آنها در زمره یاران امام عصر(عج)، و از جمله کسانی ثبت شود که آن حضرت را به هنگام ظهور همراهی می‌کنند.
فلسفه غیبت
امام صادق(ع) فرمود: “موضوع غیبت سری است از اسرار خداوند و غیبی است از غیوب الهی، چون خدا را حکیم می‌دانیم باید اعتراف کنیم که کارهایش از روی حکمت صادر می‌شود؛ گرچه تفصیلش برای ما مجهول باشد.
از این حدیث به خوبی آشکار می‌شود که علت و فلسفه اصلی غیبت، جزء اسرار الهی است و جز ائمه اطهار(ع) کسی نمی‌داند؛ آنها هم مأذون به بازگو کردن آن نبودند. ولی در پاره‌ای از روایات بعضی از حکمت‌های آن بیان شده که به آنها اشاره می‌کنیم.
غیبت امام مهدی(عج) سری از اسرار الهی است که فلسفه اصلی آن بر بندگان مخفی و پوشیده است و تنها بعد از ظهور حضرت روشن خواهد شد.
آزمایش و غربال انسان‌های صالح
گروهی که ایمان محکمی ندارند باطنشان ظاهر می‌شود و کسانی که ایمان در اعماق دلشان ریشه کرده به واسطه انتظار فرج، صبر بر شداید و ایمان به غیبت، ارزششان معلوم می‌گردد.
امام موسی بن جعفر(ع) می‌فرماید: “برای صاحب الامر ناچار غیبتی خواهد بود، به طوری که گروهی از مومنین از عقیده برمی‌گردند. خدا به وسیله غیبت، بندگانش را امتحان می‌کند.”
حفظ جان امام مهدی (عج)
پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) بارها به مردم گوشزد کرده بودند که دستگاه ظلم و ستم عاقبت به دست مهدی موعود(عج) برچیده می‌شود و کاخ‌های بیدادگری را واژگون خواهد کرد وجود مقدس امام زمان(عج) همواره مورد توجه دو گروه قرار می‌گرفت.
یکی مظلومان و ستمدیدگان که متاسفانه همیشه عده آنان زیاد بوده و هست. آنان به قصد تظلم و امید حمایت و دفاع دور وجود امام زمان(عج) جمع شده تقاضای نهضت و دفاع می‌کردند و همیشه عده زیادی اطراف امام(ع) را احاطه کرده و انقلاب و غوغایی برپا بود.
گروه دوم زورگویان و ستمکاران خونخوار که بر ملت محروم تسلط یافته و در راه رسیدن به منافع شخصی و حفظ مقام خویش از هیچ عمل زشتی پروا ندارند و حاضرند تمام ملت را فدای مقام خود کنند.
این گروه چون وجود مقدس امام مهدی(عج) را سد راه منافع و مقاصد شوم خود می‌دیدند ناچار بودند وجود مقدس آن جناب را از میان بردارند و خودشان را از این خطر بزرگ برهانند. در این تصمیم اساسی با هم متحد شده تا قطع ریشه عدالت و دادخواهی هرگز از پای نمی‌نشستند و خداوند حکیم به وسیله غیبت امام دوازدهم(عج) جانش را از شر دشمنان حفظ نموده است.
آمادگی پذیرش جهانی
برای ظهور امام مهدی(عج) به عنوان خاتم الاوصیا و منجی بشریت و تحقق یک انقلاب همه جانبه در سطح جهان، علاوه بر وجود رهبری شایسته، قطعاً زمینه و آمادگی جهانی نیز لازم است؛ بنابراین می‌توان فقدان آمادگی جهان را یکی از فلسفه‌ها و حکمت‌های غیبت امام مهدی(عج) برشمرد.
غیبت امام زمان، یک سنت الهی
اساساً مساله غیبت در گفتار معصومین(ع) به عنوان یک سنت الهی مطرح شده است که در میان انبیاء پیشین و اوصیای آنها معمول بوده است.
بنابر روایات، صالح پیامبر در سن پیری از میان قومش غایب شد و غیبت او مدتی به طول انجامید. به طوریکه چون به میان قومش بازگشت وی را نشناختند.
موسی(ع) نیز مدتی غایب بود و در طی این مدت بنی اسراییل در حیرت و سرگردانی و رنج بسیار به سر می‌بردند تا بار دیگر موسی(ع) به نزد آنها بازگشت. چنین غیبت‌هایی درباره حضرت یونس، یوسف و برخی دیگر از پیامبران نیز ذکر شده است. بنابراین مساله به مانند سنت جاریه‌ای تلقی شده است که در باره امام زمان(عج) در امت خاتم الانبیا نیز مصداق پیدا می‌کند.
در آخر، ذکر یک نکته ضروری است و آن اینکه دانش بشری برای کشف بسیاری از امور یارا نیست و توان فهم آنها را ندارد.
بسیاری از اسرار نظام خلقت هنوز برای ما مجهول است و خداوند متعال که در گفتارش جای هیچ شک و تردیدی نیست در کتاب خود از این موضوع این چنین خبر داده است: ” و از دانش تنها مقدار بسیار کمی به شما داده شده است و همچنین امام صادق(ع) درباره علت غیبت امام مهدی(عج) می‌فرمایند: ” بی گمان برای قائم آل محمد غیبتی است که بطلان خواهان در آن شک می‌کنند.”
” سپس از آن حضرت سوال شد چرا آن حضرت غیبت می‌کنند؟ ایشان جواب دادند: ” برای امری که ما اجازه بیان آن را برای شما نداریم.”
آخرین مطلب در موضوع نهم ربیع الاول پرهیز از حاشیه پردازی‌ها و اختلاف افکنی در جوامع اسلامی است. نهم ربیع الاول باید به عنوان سرآغاز اولین روز امامت حضرت مهدی مورد بررسی باشد و مراسم متعدد قرآنی و جلسات وحدتی و کارگاهی برگزار گردد و در تمام کشورهای اسلامی به ویژه ایران باید بدون پرداختن به موضوعات فرعی و اختلاف انگیز به بحث مهم مهدویت پرداخته شود.
منابع:
مصباح کفعمی ج2 ص533 – بحارالانوار ج50ص335
مسارالشیعه ص28-29
روایت معتبر محمد بن حسین: کمال الدین شیخ صدوق ج2ص473
النعمانی، محمدبن ابراهیمبن جعفر، کتاب الغیبة، ص200، ج16/ المجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج52، ص140
