خبرگزاری
تسنیم:  چندی پیش دو جوان ملقب به “مهران چیلی” و”مهران ویتنام” دست به
انتشار تصاویر یکدیگر در فضای مجازی زدند، تصاویری دلخراش که هر یک از آنها
را در کنار لاشه قطعه‌قطعه شده یا پوست‌کنده شده روباه و گرگ به نمایش
می‌گذاشت و ضمن تشویش اذهان عمومی، اعتراضات گسترده‌ای را نسبت به عدم
پاسخگویی سازمان حفاظت محیط زیست به‌دنبال داشت. فعالان زیست‌محیطی معتقد
بودند دستگیری متخلفانی که تصویر، نام، شماره تماس و حتی نشانی آنها در
دسترس عموم است اقدامی است که باید در اسرع وقت توسط یگان حفاظت محیط زیست
معمول شده تا با اعمال مجازاتی بازدارنده برای متهمان از جرائم مشابه تا
حدودی پیشگیری به عمل آید.

این
در حالی است که پس از گذشت بیش از یک ماه از انتشار تصاویر کشتار سگ‌سانان
توسط این دو جوان همنام، سرانجام یکی از آنان در شبستر توسط یگان حفاظت
محیط زیست استان آذربایجان شرقی مورد شناسایی قرار گرفت و به دادسرا معرفی
شد.

حسین
فائق، فرمانده یگان حفاظت محیط زیست آذربایجان شرقی دراین‌باره می‌گوید:
با بررسی تصاویر منتشر شده در فضای مجازی، هویت متهم را در شهرستان شبستر
مورد شناسایی قرار دادیم و از دادستانی حکم ورود به منزل وی را اخذ کردیم
که پس از بازرسی منزل، در انبار کاه تعدادی دم و دست و پای روباه و گرگ
به‌همراه یک اسلحه بادی و تله پرنده ضبط و صورت‌جلسه در غیاب متهم توسط
مادر وی انگشت زده شد.

وی ادامه می‌دهد: روز بعد به‌دنبال فراخوان
اعلام شده، متهم در اداره‌کل حاضر شده، صورت‌جلسه را امضا کرد و پرونده
شکایت اداره‌کل محیط زیست آذربایجان شرقی تشکیل شد تا متهم برای رسیدگی به
جرم به دادسرا احضار شود.

فائق همچنین خاطرنشان می‌کند: متهم مدعی
است تنها دو گرگ را قطعه قطعه کرده و ارتکاب قسمت عمده کشتار سگ‌سانان را
به همدست تهرانی خود نسبت می‌دهد که بناست طی روزهای آینده، مشخصات وی را
در اختیارمان بگذارد.

این
در حالی است که خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم پس از تماس با شماره‌های
مندرج در تصاویر موفق می‌شود با متهم شبستری، مهران ر. (ملقب به مهران
چیلی) و همچنین همدست تهرانی او مهران ح. (ملقب به مهران ویتنام) ساکن
تهران ارتباط برقرار کند، متهمی که مدعی است مشخصات و اطلاعات تماس همدست
تهرانی خود را دو روز پیش در اختیار یگان حفاظت محیط زیست استان آذربایجان
شرقی قرار داده است و می‌گوید به‌زودی به همه شبهات در دادسرای استان پاسخ
خواهد داد.

از
سوی دیگر، مهران ویتنام ساکن تهران، با بیان اینکه چند روزی در منزل مهران
چیلی واقع در شبستر به‌عنوان میهمان سکونت داشته به خبرنگار اجتماعی
خبرگزاری تسنیم می‌گوید: به‌دعوت مهران چیلی در کنار لاشه‌های مثله‌شده
سگ‌سانان که شکار کرده بود، عکس یادگاری گرفتم که فکر نمی‌کنم جرم باشد.
عکس گرفتن در کنار لاشه شکار برای هر کسی می‌تواند هیجان‌انگیز باشد چه
آن‌که اصلاً شکار و حیوان‌آزاری‌ مقوله مجزا هستند.

وی
ادامه می‌دهد: پس از بازگشت به تهران، مهران چیلی طی تماسی خواستار 10
میلیون تومان شد و تهدید کرد در صورت عدم‌پرداخت این مبلغ تصاویر مرا در
کنار لاشه حیوانات پخش خواهد کرد که پس از خودداری اینجانب از پرداخت مبلغ
مذکور، تصاویر توسط مهران چیلی در فضای مجازی منتشر شد.

مهران
ویتنام با اشاره به اینکه برای مقابله به مثل، تصاویر مهران چیلی را در
کنار اجزای بدن حیوانات منتشر کرده، می‌گوید: معرفی مهران چیلی به دادسرا
قطعاً به‌نفع حیات وحش کشور خواهد بود چرا که او علاوه بر کشتار و فروش
پوست و اعضای بدن سگ‌سانان، با کشتار، پوست کندن و روغن‌گیری از مارهای
کمیاب و همچنین قاچاق پرندگان شکاری به کشورهای عربی، تهدیدی جدی برای حیات
وحش کشور به شمار می‌رود.

از
تعداد سگ‌سانانی که تاکنون به این شیوه نابود شده‌اند تا این لحظه آماری
در دست نیست‌ اما پرسشی که بیش از پیش ذهن خواننده را به خود مشغول کرده و
همچنان بدون پاسخی قانع کننده به جا می‌ماند این است که آیا یگان حفاظت
محیط زیستِ تنها نهاد متولی امر حفاظت از حیات وحش کشورمان، برای حفاظت از
حیات وحش نیمه‌جان این سرزمین در برابر انسان‌هایی که بعضاً فاقد تعادل
روانی هستند، کارآمد است، اشخاصی که نه‌تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان
تمایلات حیوان‌آزاری‌شان تهدیدی جدی برای حیات وحش محسوب می‌شود؟ اما آنچه
مهم است توانایی و کارآمدی نهادهای متولی حفاظت از حیات وحش کشورها برای
مهار آنهاست. آیا اگر درگیری میان این دو جوان منجر به پخش تصاویر جنایات
هولناکشان نشده بود و انزجار عمومی را برانگیخته نکرده بود، نسبت به
دستگیری آنان اقدامی صورت می‌گرفت؟ و از همه مهم‌تر اینکه اکنون که مشخصات
هر دو صاحبان تصاویر در دسترس است و تماس با آنها سهل، چرا همچنان یکی از
آنان در کمال آسودگی بدون آنکه مورد بازخواست مراجع قانونی قرار گرفته باشد
عکس گرفتن با لاشه تکه‌تکه شده حیات وحش را امری عادی و هیجان انگیز تلقی
می‌کند که جرمی به حساب نمی‌آید؟